Dag 1-1000: 'Nigeriaanse ziekenhuizen wilden onze software niet kopen. Dus begonnen we te betalen voor de zorg van hun patiënten'

Shina Arogundade leefde vijf maanden met kiespijn omdat zijn verzekering niet de volledige ₦120.000 ($82,62) voor extractie dekte. Die ervaring zou uiteindelijk zijn hele bedrijf hervormen.

In april 2022 verloor de familie van Shina Arogundade hun arts van 17 jaar. In september was zijn vader, die onder de zorg van die arts met succes chronische hypertensie had bestreden, overleden. Vijf maanden. Dat was alles wat het kostte.

"Zijn medicijnen werden veranderd, de manier waarop hij werd behandeld werd veranderd," herinnert Arogundade zich. "Het was de ene klacht na de andere. De ervaring liet een nare smaak in mijn mond achter."

Het probleem was duidelijk – Nigeriaanse ziekenhuizen werkten in silo's. Geen interoperabiliteit. Geen gedeelde dossiers. Artsen behandelen patiënten geïsoleerd, soms bestellen ze dezelfde tests twee keer in één week. Arogundade hoorde ooit over een vrouw die bijna stierf omdat een arts haar diabetesmedicatie dosering veranderde zonder haar geschiedenis te kennen.

Dus in januari 2023 lanceerde Arogundade, die eerder medeoprichter was van een fintech-bedrijf genaamd Trade Lenda, MyItura, een digitaal gezondheidsplatform gericht op het interoperabel maken van medische dossiers in het gefragmenteerde gezondheidszorgsysteem van Nigeria.

Drie jaar later biedt MyItura gezondheidszorgfinanciering en preventieve telegeneeskunde diensten aan Nigerianen.

De EMR-droom ontmoet de Nigeriaanse realiteit

De visie was eenvoudig: bouw een elektronisch medisch dossier (EMR) systeem dat ziekenhuizen, laboratoria en apotheken in staat zou stellen om patiëntgegevens naadloos te delen. Patiënten zouden eigenaar zijn van hun dossiers. Artsen zouden betere beslissingen nemen. De gezondheidszorg zou eindelijk het digitale tijdperk binnengaan.

"We testten de markt, deden klantinterviews," zegt Arogundade. "Dat zou niet gaan werken."

"De meeste ziekenhuizen hadden niet de nodige financiën om de tools te implementeren die ze als duur beschouwden," legt Arogundade uit. "Het belangrijkste probleem was niet dat ze patiëntinformatie wilden beschermen. Het was kostbaar."

Er was ook de culturele barrière. Oudere artsen gewend aan 'pen en papier' waren niet gretig om patiëntnotities te gaan typen. De jongere generatie was misschien wel klaar, maar zij waren niet degenen die inkoopbeslissingen namen.

MyItura had een oplossing gebouwd voor een probleem dat ziekenhuizen erkenden maar niet wilden betalen om op te lossen.

De eerste pivot: Toegankelijkheid bouwen om dossiers te krijgen

Als ziekenhuizen EMR niet direct zouden adopteren, zou MyItura creatief moeten worden. Het team pivoteerde naar het bouwen van toegankelijkheidstools: telegeneeskunde platforms, AI-gestuurde transcriptie voor arts-patiënt gesprekken, en een boekingssysteem voor laboratoriumtests.

De logica was dat als je de toegang tot gezondheidszorg kunt faciliteren, je dossiers als bijproduct kunt vastleggen.

Ze lanceerden telegeneeskunde API's die andere startups konden integreren. Ze gaven ziekenhuizen zonder websites een platform om virtuele consulten uit te voeren. Ze bouwden een marktplaats waar patiënten laboratoriumtests konden boeken en flebotomisten aan huis konden laten komen.

"Met toegankelijkheid konden we dan dossiers krijgen," legt Arogundade uit. "Wanneer een patiënt en arts een gesprek hadden, kon AI het transcriberen, samenvatten, de arts helpen notities te maken, en de patiënt helpen een samenvatting te bewaren."

De strategie werkte—gedeeltelijk. MyItura begon zorgverleners en patiënten aan boord te nemen. Maar het fundamentele probleem bleef: Kosten waren nog steeds het knelpunt.

De geleefde ervaring die alles veranderde

Eerder dit jaar deed CCHub een oproep voor voorstellen voor zijn Digital Public Infrastructure (DPI) programma. 

Voor Arogundade kwam het voorstel op het perfecte moment, strategisch en persoonlijk.

Jaren eerder had hij een chirurgische tandextractie nodig. Zijn verzekering dekte ₦20.000 ($13,79). De procedure kostte ₦120.000 ($82,75). Hij kon het verschil niet betalen.

"Ik heb die tand pas ongeveer vijf of zes maanden later laten verwijderen, terwijl ik probeerde dat geld bij elkaar te krijgen," zegt hij. "Ik leefde met die pijn. Ze gaven me allerlei dingen om in die tand te gieten. Elke nacht was een nieuwe set pijn."

Hij had een verzekering. Hij had een baan. En toch kon hij zich geen tijdige zorg veroorloven.

"Omdat ik die ervaring heb meegemaakt, weet ik hoe pijnlijk het is om zorg op te geven voor iets dat catastrofaal kan eindigen," zegt Arogundade. "Ik voelde dat dit iets is dat opgelost moet worden."

De kredietman keert terug naar krediet

De timing was bijna poëtisch. Voor MyItura had Arogundade in het bankwezen gewerkt als kredietanalist, waarbij hij kredietbeleid schreef voor banken. Hij had Trade Lenda mede opgericht, een fintech gericht op krediet. Zijn hele professionele achtergrond was in kredietverstrekking.

"Toen ik op het MediLoan-idee kwam, voelde het als: 'Dit is het,'" herinnert hij zich. "Ik ben de afgelopen twee jaar bezig geweest met gezondheidszorg, maar ik heb aanzienlijke kennis over krediet. Dit is een idee dat perfect past."

In december 2024 lanceerde MyItura MediLoan, een 'laat je behandelen, betaal later' gezondheidszorgfinancieringsproduct. Patiënten kunnen tot ₦200.000 ($137,32) aan krediet krijgen om medische kosten te dekken, waarbij de betaling rechtstreeks naar zorgverleners gaat, niet naar patiënten.

Het product integreert via API, vergelijkbaar met hoe Paystack werkt voor betalingen. Providers kunnen een "afrekenen met MediLoan" knop toevoegen. Patiënten klikken, krijgen binnen 24 uur goedkeuring (of 30 minuten als de provider de API heeft geïntegreerd), ontvangen behandeling en betalen terug over tijd.

De pilot werd gelanceerd in november 2025. MyItura's doel is om 750 gebruikers te bereiken voor een volledige uitrol in februari 2026.

Waarom iedereen nee zei, en waarom MyItura toch ja zei

Gezondheidszorgfinanciering is niet nieuw als concept. 

"Banken zullen het niet doen. Microfinancieringsbanken zullen het niet doen," zegt Arogundade bot. "Er is veel risico. Maar het kan ook worden ontrisiceerd. Ik denk dat het een reden is om manieren te vinden om het te ontrisiceren."

Het risico is echt. Wat als iemand leent voor behandeling en sterft? Wat als terugbetalingspercentages catastrofaal zijn? Wat als de markt niet klaar is?

Maar Arogundade stelt dat het risico van niets doen erger is.

"Een op de drie mensen geeft zorg op vanwege de kosten," zegt hij. "Iemand met simpele malaria die ₦10.000 ($6,89) of ₦20.000 ($13,77) zou moeten behandelen, ze gaan naar het ziekenhuis, dat geld is niet beschikbaar. Ze geven het op. Ze gaan terug naar huis. Ze gebruiken agbo. Het tast hun nieren aan. Catastrofale uitkomsten, in plaats van een eenvoudig malariamedicijn dat hen gewoon behandelt."

Gezondheidszorgfinanciering pakt het meta-probleem aan: Mensen geven geen zorg op omdat ze geen behandeling willen. Ze geven zorg op omdat ze er niet voor kunnen betalen.

De volledige cirkelstrategie: Geld ontgrendelt software

Hier is het elegante deel, gezondheidszorgfinanciering zou de sleutel kunnen zijn die MyItura's oorspronkelijke visie van EMR-adoptie ontgrendelt.

Als ziekenhuizen en laboratoria financiering hebben, kunnen ze zich digitale tools veroorloven. Als patiënten financiering hebben, kunnen ze zich zorg veroorloven. Als beide kanten liquiditeit hebben, kan het hele ecosysteem digitaliseren.

"Als providers die financiering hebben, als ze de nodige liquiditeit hebben om tools te implementeren, dan wordt het hele elektronische medische dossiers ding meer verteerbaar," legt Arogundade uit. "Ze zijn meer bereid om naar je te luisteren."

MyItura bouwt momenteel zijn API's uit om ze beschikbaar te maken voor andere healthtech-bedrijven. Ze nemen studentambassadeurs aan van medische scholen om ziekenhuizen te trainen in digitale tools en de volgende generatie artsen voor te bereiden om EMR-systemen vanaf dag één te adopteren.

Het team is gegroeid tot 13 mensen – 60% vrouwen, verspreid over technologie, business development, operaties en onderzoek. 

Wat komt er: De 10-jarige visie

Arogundade's visie voor gezondheidszorg in Nigeria is eenvoudig: minder ziekenhuisbezoeken, meer thuiszorg, en nul angst over kosten.

"Dingen die thuis kunnen worden gedaan, zullen thuis worden gedaan," zegt hij. "Eerste triage met artsen zal thuis gebeuren. Pathologietests zullen grotendeels thuis gebeuren. De manier waarop Chowdeck vandaag voedsel bezorgt, zal gezondheidszorg ook thuis worden bezorgd."

En wanneer mensen ziekenhuiszorg nodig hebben? "Ze zullen niet langer bang zijn voor de kosten. Het wordt: 'Ik word behandeld, en ik weet zeker dat MyItura er voor mij zal zijn, en ik kan later comfortabel terugbetalen.'"

Het pad van EMR-platform naar een gezondheidszorgfinancieringsbedrijf was niet gepland. Het kwam voort uit marktafwijzing, persoonlijke pijn, en het besef dat software alleen geen systemische problemen kan oplossen wanneer het systeem zich in de eerste plaats geen software kan veroorloven.

Voor MyItura was de les pijnlijk maar duidelijk: Soms is de infrastructuur die je moet bouwen niet de infrastructuur die je dacht te bouwen. Soms moet je de infrastructuur financieren voordat de infrastructuur kan bestaan.

Aanbevolen lezing: "Je hebt meer gelovigen nodig dan cv's": Dag 1-1000 van Pharmarun